فوبیا مدرسه، همچنین به عنوان امتناع از مدرسه یا اجتناب از مدرسه شناخته می شود، یک وضعیت روانی است که با ترس شدید و مداوم کودک از رفتن به مدرسه مشخص می شود. توجه به این نکته حائز اهمیت است که فوبیای مدرسه صرفاً بی میلی عادی کودک برای حضور در مدرسه نیست، بلکه یک اضطراب شدید و اغلب ناراحت کننده است که می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی کودک برای شرکت در فعالیت های آموزشی تأثیر بگذارد.
علائم فوبیا مدرسه
- اضطراب یا وحشت شدید هنگام مواجه شدن با احتمال رفتن به مدرسه.
- علائم فیزیکی مانند معده درد، سردرد، حالت تهوع یا سایر شکایات فیزیکی.
- پریشانی عاطفی، از جمله گریه، چسبیدن، یا عصبانیت زمانی که زمان رفتن به مدرسه است.
- غیبت مداوم از مدرسه، علیرغم نداشتن بیماری جسمی یا دلیل موجه دیگری برای غیبت از مدرسه.
عوامل مختلفی می تواند در ایجاد فوبیای مدرسه نقش داشته باشد، از جمله:
اضطراب: کودک ممکن است اضطراب عمومی یا اضطراب اجتماعی مرتبط با موقعیت های خاص مدرسه را تجربه کند، مانند ترس از آزار و اذیت شدن، ترس از تعاملات اجتماعی یا ترس از شکست تحصیلی.
پویایی خانواده: مسائل خانوادگی، مانند جدایی والدین، درگیری در خانه، یا حمایت بیش از حد والدین، می تواند به بی میلی کودک برای حضور در مدرسه و فوبیا مدرسه کمک کند.
تروما: تجربیات آسیب زا در گذشته، مانند قلدری، سوء استفاده، یا یک رویداد آسیب زا در مدرسه یا مربوط به آن، می تواند منجر به ایجاد ترس در کودک از رفتن به مدرسه شود.
مشکلات یادگیری: کودکانی که مشکلات یادگیری تشخیص داده نشده یا مسائل مربوط به توجه دارند ممکن است در مورد عملکرد تحصیلی دچار اضطراب شوند که منجر به امتناع از مدرسه شود.
روشهای درمان
برای والدین، معلمان و متخصصان بهداشت روان مهم است که با درک و حمایت به فوبیای مدرسه برخورد کنند. پرداختن به فوبیای مدرسه معمولاً شامل یک رویکرد چند رشته ای است که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مداخلات درمانی: درمان شناختی رفتاری (CBT) یا سایر اشکال روان درمانی برای کمک به کودک برای مقابله و مدیریت ترس های خود و توسعه راهبردهای مقابله ای.
حمایت مدرسه: همکاری بین والدین، کارکنان مدرسه و متخصصان بهداشت روان برای ایجاد یک محیط حمایتی و درک کننده برای کودک.
پرداختن به مسائل زمینه ای: شناسایی و رسیدگی به هر عامل زمینه ای که در اضطراب کودک نقش دارد، مانند مسائل خانوادگی یا چالش های تحصیلی.
ادغام مجدد تدریجی: ادغام مجدد تدریجی و حمایتی در محیط مدرسه، به طور بالقوه با تطبیق یا تنظیماتی که به کودک کمک می کند احساس راحتی بیشتری کند.
دریافت حمایت حرفه ای از متخصصان بهداشت روان، از جمله روانشناسان یا مشاوران کودک، برای کودکان مبتلا به فوبیای مدرسه ضروری است تا مسائل خاصی را که به عدم تمایل آنها به حضور در مدرسه کمک می کند، ارزیابی و رسیدگی کنند. با حمایت و مداخله مناسب، کودکان مبتلا به فوبیا مدرسه اغلب می توانند بر اضطراب خود غلبه کنند و دوباره به شیوه ای مثبت و رضایت بخش با آموزش خود درگیر شوند.
متخصصان ما در مرکز روانشناسی توان آفرین – بهترین مرکز روانشناسی شرق تهران – خدمات تخصصی روانشناسی کودک و نوجوان را ارائه می دهند.