درمان بیش فعالی بدون دارو یکی از درخواست رایج والدینی است که دارای کودک بیش فعال هستند و نگران روند درمان کودک خود هستند.
بیش فعالی حالتی از فعال بودن غیرعادی یا بیش از حد است. اغلب با این موارد مشخص می شود:
- حرکت مداوم: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بی قراری کنند، بپیچند، به پاهای خود ضربه بزنند یا دائم قدم بردارند. آنها ممکن است برای مدت طولانی ثابت بنشینند، حتی در حین فعالیت های ساکت مانند خواندن کتاب یا تماشای فیلم.
- رفتار تکانشی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بدون فکر کردن، پاسخهای واضح در کلاس، قطع مکالمات یا گرفتن تصمیمهای پرخطر عمل کنند. آنها ممکن است در انتظار نوبت یا پیروی از قوانین مشکل داشته باشند.
- توجه کوتاه: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است به راحتی توسط مناظر و صداهای اطرافشان پرت شوند. آنها ممکن است برای مدت طولانی در تمرکز روی کارها مشکل داشته باشند و ممکن است به سرعت از یک فعالیت به فعالیت دیگر تغییر کنند.
در حالی که بیش فعالی می تواند نشانه ای از چندین بیماری مختلف باشد، معمولاً با اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) همراه است. ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که میلیون ها کودک و بزرگسال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.
توجه به این نکته ضروری است که همه افرادی که فعال یا تکانشی هستند بیش فعالی ندارند. دلایل زیادی می تواند وجود داشته باشد که چرا ممکن است فردی بی قراری کند، زیاد صحبت کند یا در تمرکز مشکل داشته باشد.
در حالی که دارو درمانی رایج برای بیش فعالی است، به ویژه در موارد ADHD، چندین گزینه غیر دارویی موثر در دسترس است. اینها می توانند به تنهایی مفید باشند یا همراه با دارو برای یک رویکرد جامع تر استفاده شوند. در اینجا برخی از موثرترین درمان های بدون دارو برای بیش فعالی آورده شده است:
درمان بیش فعالی بدون دارو
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT نوع خاصی از درمان است که به افراد کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که می تواند به بیش فعالی کمک کند شناسایی و تغییر دهند. همچنین میتواند مهارتهایی را برای مدیریت استرس و اضطراب آموزش دهد، که اغلب میتواند علائم بیش فعالی را تشدید کند.
خواب: خواب کافی برای همه ضروری است، اما به ویژه برای افراد مبتلا به بیش فعالی بسیار مهم است. برای بزرگسالان 7 تا 8 ساعت و برای کودکان 9 تا 13 ساعت بخوابید.
آموزش والدین: برنامه های آموزشی والدین می تواند به والدین بیاموزد که چگونه به طور موثر بیش فعالی فرزندشان را مدیریت کنند. این می تواند شامل یادگیری نحوه تنظیم انتظارات روشن، ارائه تقویت مثبت و استفاده از تکنیک های نظم و انضباط ثابت باشد.
رفتار درمانی: این روش درمانی می تواند به افراد مبتلا به بیش فعالی کمک کند تا مکانیسم ها و استراتژی های مقابله ای را برای مدیریت علائم خود ایجاد کنند. همچنین می تواند به بهبود سازماندهی، مدیریت زمان و مهارت های ارتباطی کمک کند.
ورزش: فعالیت بدنی منظم می تواند به کاهش علائم بیش فعالی و بهبود تمرکز و تمرکز کمک کند. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط را هدف قرار دهید.
رژیم غذایی: برخی شواهد نشان می دهد که برخی تغییرات رژیم غذایی می تواند به بهبود علائم بیش فعالی کمک کند. این ممکن است شامل محدود کردن غذاهای فرآوری شده، نوشیدنی های شیرین و افزودنی های مصنوعی و تمرکز بر مصرف غذاهای کامل، پروتئین بدون چربی و چربی های سالم باشد.
تکنیک های تمدد اعصاب: تکنیک های تمدد اعصاب مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می توانند به آرامش ذهن و بدن و کاهش علائم بیش فعالی کمک کنند.
نوروفیدبک: نوروفیدبک نوعی درمان است که از بیوفیدبک برای آموزش مغز برای تنظیم فعالیت های خود استفاده می کند. در برخی از مطالعات، در کاهش علائم بیش فعالی نویدبخش است.
