اختلال بی توجهی و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است. عصبی-رفتاری به این معنی است که هر دو مؤلفه عصبی و رفتاری در این اختلال وجود دارد.
سه نوع ADHD وجود دارد:
- عمدتا بیش فعال- تکانشی
- عمدتا بی توجه
- نوع ترکیبی
نوع عمدتاً بی توجه دارای گروهی از 9 نشانه بی توجهی یا حواس پرتی است.
اگر نوع بی توجهی ADHD دارید، احتمالاً با سازماندهی و توجه به مشکل برخورد خواهید کرد.
دلایل اختلال بی توجهی
به طور کامل مشخص نیست که چه چیزی باعث ADHD می شود. یک مطالعه در سال 2009 از دوقلوها و سه قلوها نشان دهنده یک پیوند ژنتیکی است. سایر علل احتمالی ADHD عبارتند از:
- مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری
- مصرف نیکوتین توسط مادر
- وزن کم هنگام تولد
- تولد زودرس
- مشکلات تغذیه ای
- قرار گرفتن در معرض سرب
علائم اختلال بی توجهی
نوع بی توجه ADHD آن چیزی نیست که بیشتر مردم وقتی به فردی بیش فعال فکر می کنند تصور می کنند. افرادی که دارای تیپ بی توجه هستند معمولاً نسبت به افرادی که عمدتاً دارای تیپ بیش فعال- تکانشی هستند، اختلالات و فعالیت کمتری دارند.
علائم نوع بی توجهی عبارتند از:
- از دست دادن جزئیات و به راحتی پرت شدن حواس
- مشکل در تمرکز روی کارهای دقیق
- خستگی سریع در هنگان انجام فعالیت ها
- مشکل در یادگیری یا سازماندهی اطلاعات جدید
- مشکل در تکمیل تکالیف یا از دست دادن موارد مورد نیاز برای ادامه کار
- رویاپردازی
- به نظر می رسد وقتی مستقیم با او صحبت می شود گوش نمی دهد
- مشکل در پیروی از دستورالعمل ها
- پردازش اطلاعات آهسته تر و با اشتباهات بیشتری نسبت به همتایان
روانشناس ، روانپزشک و یا یک متخصص کاردرمانی کودک را مشاهده می کند تا نوع بی توجهی ADHD را تشخیص دهد. کودک باید حداقل شش علامت از 9 علامت بی توجهی را نشان دهد تا تشخیص داده شود. علائم باید آنقدر شدید باشد که فرد را از انجام وظایف و فعالیت های روزمره بازدارد.
درمان اختلال بی توجهی
درمان ADHD می تواند شامل دارو درمانی و رفتار درمانی باشد. والدین کودکانی که علائم بی توجهی دارند می توانند از راهبردهای مداخله ای همچون کاردرمانی استفاده کنند. اینها به کودکان کمک می کند تا مهارت های سازمانی را بیاموزند و با کسب پاداش برای اهداف رفتاری، در یک برنامه قابل پیش بینی باقی بمانند.
دارو
محرک ها رایج ترین نوع داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD نوع بی توجه هستند. اگر علائم بی توجهی دارید، محرک ها به مغز شما کمک می کنند تا روی کارها تمرکز کند.
داروها اختلال بی توجهی را درمان نمی کنند. با این حال، آنها می توانند به مدیریت و کاهش علائم کمک کنند.
بسیاری از داروهای ADHD، از جمله آدرال (آمفتامین و دکستروآمفتامین) و کنسرتا یا ریتالین (متیل فنیدات)، نسخه های طولانی اثر دارند. اینها می توانند به شما یا فرزندتان کمک کنند تا برای مدت طولانی تمرکز کنید. آنها احتمالاً می توانند به شما یا فرزندتان در طول یک روز کاری یا مدرسه کمک کنند.
بر اساس آمارها بین 70 تا 80 درصد از کودکان مبتلا به ADHD که داروهای محرک مصرف می کنند به خوبی به درمان پاسخ می دهند. با این حال، عوارض جانبی احتمالی محرک ها عبارتند از:
- تیک های صورت یا صوتی
- مشکلات خواب
- کاهش اشتها
- دهان خشک
- خلق و خوی با تحریک پذیری تغییر می کند
رفتاردرمانی برای کودکان بیش فعال
رفتار درمانی یکی از تکنیک های کاردرمانی است که به افراد مبتلا به عملکرد ADHD بی توجه در مدرسه، محل کار یا خانه کمک می کند.
رهایی از حواس‌پرتی و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن، یک عامل کلیدی در داشتن یک زندگی موفق با ADHD نوع بی‌توجه است.
در اینجا چند ترفند وجود دارد که به شما کمک می کند این کار را برای خود یا فرزندتان انجام دهید:
- یک روال ایجاد کنید و به آن پایبند باشید.
- هنگام انجام کار یا تکالیف، تلویزیون، رادیو و سایر وسایل الکترونیکی را خاموش کنید تا حواس پرتی را کاهش دهید.
- هنگام ارائه دستورالعمل به فرد مبتلا به ADHD مختصر و واضح باشید.
- یک نمودار رفتاری را شروع کنید تا به فرزندتان کمک کنید تا برای رفتار خوب خود به پاداش برسد.
افراد مبتلا به این نوع ممکن است تنبل یا بی تفاوت دیده شوند که اشتباه است. درمان صحیح ADHD می تواند به این کودکان کمک کند تا هوش، استعدادها و علایق خود را نشان دهند.
کلمات مرتبط :
اختلال بی توجهی – اختلال بیش فعالی – کاردرمانی برای اختلال کم توجهی – کاردرمانی در پیروزی – کاردرمانی در شرق تهران – کاردرمانی در پیروزی – رفتاردرمانی برای کودکان
