موسیقی درمانی رشته ای چند وجهی است که از موسیقی به عنوان یک ابزار درمانی برای رفع نیازهای جسمی، عاطفی، شناختی و اجتماعی افراد استفاده می کند. این حوزه ای است که بر این باور استوار است که موسیقی قدرت التیام بخشیدن، برقراری ارتباط و دگرگونی را دارد. از طریق مداخلات ساختاری که توسط موسیقی درمانگران آموزش دیده انجام می شود، افراد در تجارب موسیقی متناسب با نیازها و اهداف منحصر به فرد خود شرکت می کنند.
در طول تاریخ، موسیقی به دلیل توانایی آن در برانگیختن احساسات، القای آرامش، و تسهیل پیوند اجتماعی شناخته شده است. با این حال، تمرین رسمی موسیقی درمانی در قرن بیستم، به ویژه پس از جنگ های جهانی اول و دوم، زمانی که نوازندگان برای نواختن برای سربازان مجروح از بیمارستان ها بازدید کردند، ظهور کرد. این تلاش های اولیه پایه و اساس توسعه مداخلات موسیقی درمانی ساخت یافته را ایجاد کرد.
بیشتر بخوانید : خانواده درمانی
اصول موسیقی درمانی
ارتباط غیرکلامی: موسیقی به عنوان یک زبان جهانی عمل می کند که از موانع فرهنگی و زبانی فراتر می رود و به افراد اجازه می دهد تا خود را به صورت غیرکلامی بیان کنند.
رابطه درمانی: اتحاد درمانی بین مشتری و موسیقی درمانگر در اثربخشی موسیقی درمانی نقش اساسی دارد. اعتماد، همدلی و ارتباط برای ایجاد یک محیط امن و حمایت کننده پرورش می یابد.
رویکرد بیمار محور: مداخلات متناسب با نیازها، ترجیحات و توانایی‌های هر بیمار طراحی می‌شوند و نقاط قوت و چالش‌های منحصر به فرد آنها را می‌شناسند.
دیدگاه کل نگر: موسیقی درمانی به ارتباط متقابل ذهن، بدن و روح می پردازد و تأثیر موسیقی بر حوزه های فیزیکی، عاطفی، شناختی و اجتماعی را تأیید می کند.
تکنیک ها و مداخلات
موسیقی درمانگران از تکنیک ها و مداخلات مختلفی برای دستیابی به اهداف درمانی استفاده می کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ساخت موسیقی فعال: مشتریان به طور فعال از طریق آواز خواندن، نواختن سازها، بداهه نوازی یا ترانه سرایی در ایجاد موسیقی شرکت می کنند. این امر بیان خود، خلاقیت و توانمندی را تقویت می کند.
گوش دادن به موسیقی دریافتی: تجربیات گوش دادن هدایت شده برای برانگیختن احساسات خاص، افزایش آرامش یا تحریک فرآیندهای شناختی استفاده می شود. انتخاب های موسیقی بر اساس کیفیت های ریتمیک، ملودیک و هارمونیک آنها با دقت انتخاب می شوند.
تجزیه و تحلیل ترانه: کاوش در اشعار آهنگ ها می تواند بینش، تأمل و پردازش عاطفی را تسهیل کند. مشتریان ممکن است با مضامین و روایت‌های آهنگ‌ها همذات پنداری کنند که منجر به خودآگاهی و درک بیشتر می‌شود.
موسیقی و حرکت: گنجاندن حرکت در جلسات موسیقی درمانی می تواند آگاهی بدن، هماهنگی حرکتی و بیان عاطفی را افزایش دهد. معمولاً از رقص، فعالیت های ریتمیک و تمرینات حرکتی هدایت شده استفاده می شود.
بداهه نوازی: خلق موسیقی خود به خودی به مشتریان اجازه می دهد تا احساسات را کشف کنند، صدا را آزمایش کنند و در بیان بدون ساختار شرکت کنند. بداهه گویی باعث افزایش انعطاف پذیری، ریسک پذیری و رهایی عاطفی می شود.
فواید موسیقی درمانی
تنظیم عاطفی: موسیقی توانایی تعدیل خلق و خو، کاهش اضطراب و کاهش علائم افسردگی را دارد. از طریق موسیقی درمانی، افراد راهبردهای مقابله ای را برای مدیریت موثر حالات عاطفی می آموزند.
ارتباطات پیشرفته: برای افراد دارای اختلالات ارتباطی، مانند افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم یا زوال عقل، موسیقی ابزار جایگزینی برای بیان و تعامل اجتماعی فراهم می کند.
مدیریت درد: نشان داده شده است که موسیقی شدت درد درک شده را کاهش می دهد و تحمل درد را بهبود می بخشد. گوش دادن به موسیقی توجه را از ناراحتی منحرف می کند و باعث ترشح اندورفین، مسکن های طبیعی بدن می شود.
تحریک شناختی: فعالیت های موسیقایی فرآیندهای شناختی مانند حافظه، توجه و عملکرد اجرایی را تحریک می کنند. موسیقی درمانی به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر مفید است.
ارتباط اجتماعی: تجارب گروهی موسیقی سازی حس تعلق، همکاری و رفاقت را تقویت می کند. شرکت در گروه‌ها یا برنامه‌های موسیقی اجتماعی، یکپارچگی اجتماعی و حمایت متقابل را ارتقا می‌دهد.
