خانواده درمانی

  1. خانه
  2. مقالات
  3. خانواده درمانی
خانواده درمانی

خانواده درمانی نوعی روان درمانی است که بر بهبود ارتباطات و حل تعارضات درون خانواده تمرکز دارد. این بر این باور است که خانواده ها سیستم هستند و هر تغییری در یک بخش از سیستم بر سایر بخش های سیستم تأثیر می گذارد. خانواده درمانی اغلب برای درمان طیف وسیعی از مسائل از جمله مشکلات زناشویی، تعارضات کودک و والدین و اختلالات سلامت روان استفاده می شود.

یکی از اصول کلیدی خانواده درمانی این است که خانواده ها سیستم های به هم پیوسته ای هستند و رفتار یکی از اعضای خانواده می تواند بر رفتار دیگران تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، کودکی که در حال بازی کردن است ممکن است در پاسخ به استرس یا درگیری در خانواده این کار را انجام دهد. با پرداختن به مسائل اساسی که باعث رفتار کودک می شود، درمانگر می تواند به عملکرد موثرتر کل خانواده کمک کند.

یکی از مهمترین جنبه های آن، بهبود ارتباطات درون خانواده است. این ممکن است شامل آموزش مهارت های ارتباطی جدید به اعضای خانواده، مانند گوش دادن فعال، قاطعیت، و حل تعارض باشد. همچنین ممکن است درمانگر به اعضای خانواده کمک کند تا الگوهای ارتباطی را شناسایی کنند که کارآمد نیستند و راه‌های جدیدی برای برقراری ارتباط ایجاد کنند که مؤثرتر باشد.

یکی دیگر از جنبه های مهم این روش پرداختن به مسائل عاطفی یا روانی اساسی است که ممکن است به مشکلات خانواده کمک کند. این ممکن است شامل درمان فردی برای یک یا چند عضو خانواده باشد، یا ممکن است شامل جلسات گروه درمانی باشد که در آن اعضای خانواده می توانند افکار و احساسات خود را در یک محیط امن و حمایتی با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

رویکردهای خانواده درمانی

ساختاری: این رویکرد بر الگوهای تعامل خانواده و پویایی قدرت اساسی که ممکن است به مشکلات خانواده کمک کند، متمرکز است. درمانگر تلاش می کند تا تعاملات خانواده را به گونه ای بازسازی کند که عملکردی تر و سالم تر باشد.

استراتژیک: این رویکرد بیشتر بر یافتن راه حل برای مشکلات خاص متمرکز است تا به مسائل عاطفی یا روانی اساسی. درمانگر ممکن است از تکنیک هایی مانند تعریف مجدد یا تجویز علامت برای کمک به خانواده در ایجاد راه های جدیدی برای مقابله با مشکل استفاده کند.

روایت درمانی: این رویکرد بر داستان هایی تمرکز می کند که خانواده ها درباره خودشان می گویند و این داستان ها چگونه باورها و رفتارهای آنها را شکل می دهند. درمانگر با خانواده کار می کند تا روایت های منفی یا ناکارآمد را شناسایی و به چالش بکشد و روایت های جدید و مثبت تری ایجاد کند.

درمان مبتنی بر راه حل: این رویکرد مشابه خانواده درمانی استراتژیک است، زیرا بر یافتن راه حل برای مشکلات خاص تمرکز دارد. با این حال، بیشتر بر شناسایی نقاط قوت و منابع خانواده و استفاده از این نقاط قوت برای توسعه راه حل ها متمرکز است.

درمان عاطفی متمرکز: این رویکرد بر پیوندهای عاطفی بین اعضای خانواده و چگونگی تقویت یا ترمیم این پیوندها تمرکز دارد. درمانگر با خانواده کار می کند تا موانع عاطفی را که ممکن است مانع از ارتباط آنها با یکدیگر شود، شناسایی و برطرف کند.

نکات پایانی

هدف خانواده درمانی کمک به اعضای خانواده است که یکدیگر را بهتر درک کنند، ارتباطات خود را بهبود بخشند و روابط قوی تری ایجاد کنند. معمولاً توسط یک درمانگر دارای مجوز که در خانواده درمانی تخصص دارد، انجام می شود. درمانگر با خانواده به عنوان یک کل و همچنین با تک تک اعضای خانواده کار می کند تا مسائل اساسی را که باعث مشکلات می شوند شناسایی و برطرف کند.

این روش معمولاً با یک مرحله ارزیابی آغاز می شود که طی آن درمانگر با خانواده ملاقات می کند تا اطلاعاتی در مورد تاریخچه خانواده، روابط و مسائل جاری جمع آوری کند. درمانگر همچنین ممکن است از پرسشنامه یا سایر ابزارهای ارزیابی برای جمع آوری اطلاعات اضافی استفاده کند. بر اساس این اطلاعات، درمانگر یک برنامه درمانی را ایجاد می کند که متناسب با نیازهای خاص خانواده باشد.

 

بیشتر بخوانید :

هنر درمانی در کودکان دارای ناتوانی یادگیری

انواع درمانهای روانشناسی

فواید بازی درمانی

کاردرمانی یکپارچگی حسی