علت لجبازی کودک چیست؟ لجبازی در کودکان یک ویژگی رایج است که می تواند برای والدین، مراقبان و معلمان هم خسته کننده و هم چالش برانگیز باشد. می تواند خود را به اشکال مختلف نشان دهد، مانند امتناع از همکاری، اصرار بر داشتن راه خود و مقاومت در برابر تغییر یا اقتدار. در حالی که درجاتی از لجبازی طبیعی است و می تواند بخشی از شخصیت در حال رشد کودک باشد، لجبازی بیش از حد می تواند مضر باشد و در توانایی آنها برای سازگاری و یادگیری اختلال ایجاد کند. درک علل لجبازی در کودکان برای مدیریت موثر و رسیدگی به آن ضروری است.
بیشتر بخوانید : مدیریت لجبازی کودکان
علت لجبازی کودکان
- امتناع از رعایت قوانین یا دستورالعمل ها
- مقاومت در برابر تغییر یا تلاش برای چیزهای جدید
- نشان دادن اراده قوی و پشتکار در رسیدن به راه خود
- مشاجره یا مذاکره بر سر کارها یا تصمیمات ساده
- واکنش با سرپیچی یا سرپیچی در صورت مواجهه با عواقب
- نشان دادن عدم انعطاف پذیری یا تمایل به سازش
- به راحتی ناامید می شود و عصبانی می شود یا از هم می پاشد.
بیشتر بخوانید : پرخاشگری در مدرسه
علت لجبازی کودک چیست؟
یکی از دلایل اصلی لجبازی در کودکان مرحله رشد آنهاست. کودکان خردسال، به ویژه کودکان نوپا و پیش دبستانی، در مرحله ای از کاوش و کشف هستند که در آن یاد می گیرند استقلال و استقلال خود را ابراز کنند. آنها در حال ایجاد حس خود و هویت هستند و برای درک محدودیت های محیط خود، مرزها را آزمایش می کنند. این مرحله طبیعی رشد می تواند منجر به رفتارهای لجبازانه شود زیرا کودکان خواسته ها و ترجیحات خود را در تلاش برای ایجاد حس کنترل و اختیار خود بیان می کنند.
علاوه بر این، ویژگی های شخصیتی و خلق و خوی می تواند نقش مهمی در گرایش کودک به لجبازی داشته باشد. برخی از کودکان ممکن است به طور طبیعی دارای اراده قوی تر، قاطع تر و مستقل تر باشند و این امر آنها را مستعد رفتارهای لجبازانه می کند. این ویژگی ها می تواند تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و همچنین عوامل محیطی مانند شیوه های فرزندپروری، پویایی خانواده و تجربیات زندگی باشد. کودکانی که در محیط‌هایی بزرگ می‌شوند که خودمختاری، استقلال و بیان خود را در اولویت قرار می‌دهند، ممکن است احساس قوی‌تری از خود داشته باشند و به احتمال زیاد رفتارهای سرسختانه از خود نشان دهند.
یکی دیگر از عوامل مهم در ایجاد لجبازی در کودکان وضعیت عاطفی و مکانیسم های مقابله ای آنهاست. کودکان، مانند بزرگسالان، ممکن است به عنوان راهی برای مقابله با احساس ترس، اضطراب، سرخوردگی یا ناامنی لجباز شوند. هنگامی که با موقعیت های چالش برانگیز یا احساسات طاقت فرسا مواجه می شوند، برخی از کودکان ممکن است به رفتارهای سرسختانه به عنوان مکانیزم دفاعی برای محافظت از خود در برابر تهدیدها یا ناراحتی های درک شده متوسل شوند. لجبازی می تواند به عنوان راهی برای کودکان برای اعمال کنترل بر محیط خود و حفظ حس ثبات و قابل پیش بینی بودن در مواجهه با عدم اطمینان باشد.
سایر دلایل
علاوه بر این، مهارت های ارتباطی و اجتماعی نیز می تواند بر تمایل کودک به لجبازی تأثیر بگذارد. کودکانی که با بیان مؤثر نیازها، احساسات و افکار خود مشکل دارند، ممکن است به رفتارهای لجوجانه به عنوان راهی برای برقراری ارتباط با خواسته های خود و ابراز اختیار خود متوسل شوند. مشکل در درک و تفسیر نشانه‌های اجتماعی، و همچنین چالش‌ها در همدلی و دیدگاه‌گیری، می‌تواند به رفتار لجبازانه کمک کند، زیرا کودکان ممکن است برای دیدن چیزها از دیدگاه دیگران و مصالحه یا مذاکره مؤثر تلاش کنند.
علاوه بر این، علت لجبازی کودک می تواند ، عوامل محیطی مانند شیوه های فرزندپروری، پویایی خانواده و تأثیرات اجتماعی باشد. کودکانی که در محیط‌های مستبد، کنترل‌کننده یا ناسازگار بزرگ می‌شوند ممکن است در برابر اقتدار و قوانین مقاومت کنند که منجر به رفتار لجوجانه شود. در مقابل، کودکانی که در محیط‌های پرورش‌دهنده، پاسخ‌گو و حمایت‌کننده بزرگ می‌شوند، ممکن است تمایل بیشتری به همکاری و سازش در تعاملات خود با دیگران داشته باشند. تأثیرات اجتماعی مانند فشار همسالان، هنجارهای فرهنگی و پیام های رسانه ای نیز می تواند بر رفتار و نگرش کودک نسبت به لجبازی تأثیر بگذارد.
علاوه بر این عوامل، چالش های شناختی و رشدی نیز می تواند در رفتار لجبازانه کودک نقش داشته باشد. کودکانی که دارای ناتوانی های یادگیری، تأخیرهای شناختی یا حساسیت های حسی هستند ممکن است با پردازش اطلاعات، تنظیم احساسات و سازگاری با تغییرات دست و پنجه نرم کنند که می تواند به رفتارهای لجبازانه کمک کند. در این موارد، پرداختن به چالش های شناختی و رشدی اساسی از طریق مداخلات تخصصی و خدمات حمایتی ممکن است برای کمک به کودک برای مدیریت مؤثر لجبازی‌های خود ضروری باشد.
روشهای مدیریت لجبازی کودکان
انتظارات و مرزهای واضحی را تعیین کنید: انتظارات و قوانین خود را به وضوح به کودک منتقل کنید. در اجرای این مرزها ثابت قدم باشید تا نشان دهید که عدم رعایت آنها عواقبی دارد.
گزینه‌های پیشنهادی: پس از بررسی علت لجبازی کودک به کودک گزینه هایی بدهید تا از بین محدودیت‌ها انتخاب کند. این می تواند به آنها کمک کند تا احساس قدرت کنند و تمایل بیشتری به همکاری داشته باشند.
تقویت مثبت ارائه دهید: هنگامی که کودک رفتار مثبتی از خود نشان می دهد تمجید کنید و برای پیروی از دستورالعمل ها به او پاداش بدهید. این می تواند به انگیزه شنیدن و همکاری آنها کمک کند.
از حواس پرتی یا تغییر جهت استفاده کنید: اگر کودک در مورد موضوع خاصی لجبازی می کند، سعی کنید توجه او را به چیز دیگری هدایت کنید یا به او وظیفه دیگری بدهید تا روی آن تمرکز کند.
صبر و همدلی را تمرین کنید: درک کنید که کودکان ممکن است دلایل خاص خود را برای لجبازی داشته باشند و سعی کنید مسائل را از دیدگاه آنها ببینید. همدلی نشان دهید و از آنها حمایت کنید تا به آنها کمک کنید تا با احساسات خود کنار بیایند.
از جنگ قدرت اجتناب کنید: سعی کنید از وارد شدن به جنگ قدرت با کودک خودداری کنید. در رویکرد خود آرام و قاطع باشید و در عین حال به احساسات آنها احترام بگذارید.
به دنبال کمک حرفه ای باشید: اگر لجبازی کودک مداوم است و باعث مشکلاتی در زندگی روزمره می شود، برای راهنمایی و حمایت بیشتر از یک روانشناس کودک یا درمانگر کمک بگیرید.
