بازی درمانی برای کودکان اوتیسم
بازی علاوه بر فعالیتی که در هر مرحله از زندگی وجود دارد، مناسب ترین راه برای کودک برای یادگیری دنیایی است که در آن زندگی می کند و احساساتی مانند شادی، اضطراب و شادی را بخصوص در سالهای ابتدایی زندگی خود را به اشتراک می گذارد.
بازی شغل اولیه کودک است. از طریق بازی، کودکان می توانند نقاط عطف رشد را به دست آورند، در مورد نقش شغلی، رفتارها و نحوه تعامل ایمن و مناسب در محیط خود بیاموزند. کودکان مبتلا به اوتیسم مهارت های بازی غیر معمول و ناکافی را در سطوح مختلف نشان می دهند. این مهارت بازی غیرمعمول و ناکافی عموماً به صورت بازی با یک اسباب بازی به صورت کلیشه ای (چرخش، تکان دادن، ترتیب دادن، قرار دادن یکی روی هم) که برای عملکرد آن مناسب نیست، فقدان مهارت اجتماعی، انعطاف پذیری و مهارت خلاقیت برای ادامه بازی گزارش می شود. . تحولات در فعالیت نمادین، بازی و زمینه های روابط اجتماعی مشاهده شده در کودکان کمتر از سه سال به طور کلی در کودکان مبتلا به اوتیسم گزارش نشده است. تعامل نادر کودکان مبتلا به اوتیسم با همسالان خود، دستیابی آنها را به بازی در بازی های انفرادی و گروهی با همسالان خود محدود می کند. از آنجایی که بازی کردن نیاز به برنامه ریزی حرکتی و مهارت توسعه یافته دارد، این ممکن است منجر به نشان دادن برنامه ریزی حرکتی و تمرین در کودک در حین بازی شود.
بازی درمانی برای کودکان اوتیسم
ارائه مشارکت با بازی در کودکان مبتلا به اوتیسم یکی از مهمترین پارامترهای مداخلات کاردرمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم است. هدف اولیه مداخلات کاردرمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم، اطمینان از دستیابی به مهارت های برنامه ریزی حرکتی است که مهارت های تفکر واقعی و تنظیم بازی کودک را بهبود می‌بخشد.
بازی یک پدیده چند بعدی است که شامل سرگرمی، مهارت حل خود به خودی مسئله و خلاقیت است و نیازمند همکاری رشته های مختلف است. تا زمانی که خودانگیختگی و خلاقیت بازیکن ادامه داشته باشد، مشارکت در بازی و پایداری بازی ادامه دارد. مشارکت فعال کودکان اوتیسم در بازی و تداوم بازی با پاسخ انطباقی یکی از مهمترین اهداف مداخلات کاردرمانی است.
مطالعات گزارش کردند که ادغام ورودی‌های حسی لمسی، بصری، حس عمقی و دهلیزی باعث بهبود آگاهی بدن – فضایی می‌شود. هنگامی که کودکان مبتلا به اوتیسم قادر به ایجاد پاسخ انطباقی مناسب با محیط خود نیستند و طرح بدنی کافی ندارند، ممکن است منجر به تجربیات منفی در عملکرد تحصیلی و هرگونه فعالیت آنها شود و ممکن است منجر به اضطراب، ناامیدی، عصبانیت و اجتناب شود. بازی درمانی برای کودکان اوتیسم می‌تواند کودک را به یک فعالیت انگیزشی با انگیزه درونی سوق دهد که به رسیدگی به عملکرد کودک مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند.
مطالعات نشان می دهند که کاردرمانی مبتنی بر بازی مهارت های حرکتی و اجتماعی را در کودکان با تاخیر رشد بهبود می بخشد. بازی های درمانی که برای کودکان دارای تاخیر رشدی مطابق با چارچوب های فعالیت های آنها انجام می شود، مهارت های ارتباط غیرکلامی و کلامی آنها را بهبود می بخشد، بازی با ساختار مناسب که معمولاً در مداخلات کاردرمانی استفاده می‌شود، تأثیر مثبتی بر مهارت های حرکتی و برنامه ریزی، ارتباطات-تعامل و مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم دارد.
کلمات مرتبط :
بازی درمانی برای کودکان اوتیسم – بازی درمانی چیست؟ – کاردرمانی اوتیسم – کلینیک توانبخشی کودکان در شرق تهران
