اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک تفاوت پردازشی است که می تواند بر بسیاری از زمینه های زندگی فرد تأثیر بگذارد.

افراد اوتیستیک در سه زمینه کلیدی تفاوت هایی را تجربه خواهند کرد:

درک اجتماعی و ارتباطات
افراد اوتیستیک در نحوه برقراری ارتباط، درک و استفاده از زبان تفاوت هایی دارند. آنها از دیدگاهی متفاوت درگیر زندگی اجتماعی می شوند. این منجر به تفاوت در نحوه تعامل و توسعه روابط فرد می شود.

پردازش حسی و ادغام
تفاوت های حسی می تواند شامل حساسیت بیش از حد (بالا) یا هیپو (کم) در رابطه با حواس هشت گانه بینایی، شنوایی، لامسه، چشایی و بویایی، بینابینی (احساسات درونی)، تعادل (دهلیزی) و آگاهی بدن (حس عمقی) باشد. این تفاوت ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و در واقع می تواند بسته به تعدادی از عوامل مختلف، به عنوان مثال زمان روز یا محیط، در میزان پاسخگویی آنها نوسان داشته باشد.

تفکر انعطاف پذیر، پردازش اطلاعات و درک
افراد اوتیستیک در توجه، علایق و نحوه یادگیری تفاوت هایی دارند. این می تواند شامل تمرکز بسیار بر علایق خاص باشد. آن‌ها روش متفاوتی برای انعطاف‌پذیری دارند، بنابراین اغلب با روال‌ها و ساختار احساس امنیت بیشتری می‌کنند و این امر باعث کاهش عدم اطمینان می‌شود.

در حالی که افراد اوتیستیک تا حدودی دارای این ویژگی های مشابه هستند، اما همه آنها با یکدیگر متفاوت هستند. این به این دلیل است که اوتیسم یک طیف در نظر گرفته می شود. طیف اوتیسم از زیاد به پایین خطی نیست، اما از هر نظر که ممکن است یک فرد از فرد دیگر متفاوت باشد، متفاوت است.

هیچ فرد اوتیستیک «معمولی» وجود ندارد. هر فرد اوتیستیک نقاط قوت، تفاوت ها و نیازهای خود، سفر زندگی خود و داستان منحصر به فرد خود را دارد.

روشهای تشخیص اوتیسم چیست؟

تشخیص اوتیسم همیشه آسان نیست زیرا بسیاری از افراد اوتیستیک تفاوت های خود را پنهان می کنند، این بدان معناست که ممکن است کودکان و جوانانی در مقررات آموزشی وجود داشته باشند که هنوز تشخیص داده نشده اند.

برخی از افراد ممکن است برای مدت بسیار طولانی، گاهی در تمام زندگی خود، بدون تشخیص باقی بمانند. با این حال، شناسایی و پرداختن به نیازهای آموزشی یک فرد جوان به تشخیص اوتیسم، مشکل سواد، یا مشکل اجتماعی و ارتباطی، برای مثال، بستگی ندارد.

اوتیسم معمولاً با سایر شرایط از جمله مشکلات یادگیری، ADHD، OCD، صرع یا نیازهای سلامت روان همراه است.

گزارش‌ های بزرگسالان و کودکان اوتیستیک اغلب بیان می‌کنند که این اوتیسم آنها نیست که برای آنها مشکل ایجاد می‌کند، بلکه انتظارات و پاسخ‌ هایی است که از سایر افراد دارند. به ویژه، انتظار برای عمل، پاسخ دادن و یادگیری به همان روشی که دیگران دارند.

هنگام کار با کودکان و نوجوانان اوتیستیک، درک این نکته ضروری است که چنین افرادی روش متفاوتی برای پردازش اطلاعات دارند و بنابراین درک و انتظارات اجتماعی متفاوتی با همسالان خود دارند که معمولاً در حال رشد هستند. این می تواند موانعی را برای درک ارتباطات و نیات دیگران و همچنین عدم درک دیگران از نیات خود ایجاد کند.

این اختلال در درک متقابل همراه با حساسیت های حسی می تواند محیط های آموزشی را به ویژه محیط های چالش برانگیز برای کودکان و نوجوانان اوتیستیک ایجاد کند. بنابراین بسیار حیاتی است که متخصصان کادرمانی حوزه اتیسم درک خود را از این تفاوت ها افزایش دهند و سبک تعامل خود، انتظارات خود را اصلاح کنند و محیط را برای اطمینان از مساعد بودن آن برای یادگیری اصلاح کنند.

کلمات مرتبط :

اوتیسم چیست؟ – کاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی برای اوتیسم