اوتیسم چیست؟ اوتیسم یک تفاوت پردازشی است که می تواند بر بسیاری از زمینه های زندگی فرد تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به ASD ممکن است رفتار، ارتباط، تعامل و یادگیری به روشی متفاوت از اکثر افراد دیگر داشته باشند. اغلب چیزی در مورد ظاهر آنها وجود ندارد که آنها را از سایر افراد متمایز کند. توانایی های افراد مبتلا به ASD می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است مهارت های مکالمه پیشرفته ای داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است غیرکلامی باشند. برخی از افراد مبتلا به ASD در زندگی روزمره خود به کمک زیادی نیاز دارند. دیگران می توانند با حمایت اندک یا بدون هیچ حمایتی کار و زندگی کنند.
اختلال طیف اوتیسم قبل از 3 سالگی شروع می شود و می تواند در طول زندگی فرد ادامه یابد، اگرچه علائم ممکن است در طول زمان بهبود یابد. برخی از کودکان علائم ASD را در 12 ماه اول زندگی نشان می دهند. در برخی دیگر، علائم ممکن است تا 24 ماهگی یا بعد از آن ظاهر نشوند. برخی از کودکان مبتلا به ASD تا حدود 18 تا 24 ماهگی مهارت‌های جدیدی به دست می‌آورند و به نقاط عطف رشد می‌رسند و سپس مهارت‌های جدید را به دست نمی‌آورند یا مهارت‌هایی را که قبلا داشتند از دست می‌دهند.
هنگامی که کودکان مبتلا به اوتیسم به نوجوانان و بزرگسالان جوان تبدیل می شوند، ممکن است در ایجاد و حفظ روابط دوستانه، برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان، یا درک اینکه چه رفتارهایی در مدرسه یا در محل کار مورد انتظار است، دچار مشکل شوند. آنها ممکن است مورد توجه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی قرار گیرند زیرا آنها همچنین دارای شرایطی مانند اضطراب، افسردگی یا اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) هستند که اغلب در افراد مبتلا به ASD نسبت به افراد بدون ASD رخ می دهد.
علائم و نشانه های اوتیسم چیست؟
افراد اوتیستیک در سه زمینه کلیدی تفاوت هایی را تجربه خواهند کرد:
درک اجتماعی و ارتباطات
افراد اوتیستیک در نحوه برقراری ارتباط، درک و استفاده از زبان تفاوت هایی دارند. آنها از دیدگاهی متفاوت درگیر زندگی اجتماعی می شوند. این منجر به تفاوت در نحوه تعامل و توسعه روابط فرد می شود.
پردازش حسی و ادغام
تفاوت های حسی می تواند شامل حساسیت بیش از حد (بالا) یا هیپو (کم) در رابطه با حواس هشت گانه بینایی، شنوایی، لامسه، چشایی و بویایی، بینابینی (احساسات درونی)، تعادل (دهلیزی) و آگاهی بدن (حس عمقی) باشد. این تفاوت ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و در واقع می تواند بسته به تعدادی از عوامل مختلف، به عنوان مثال زمان روز یا محیط، در میزان پاسخگویی آنها نوسان داشته باشد.
تفکر انعطاف پذیر، پردازش اطلاعات و درک
افراد اوتیستیک در توجه، علایق و نحوه یادگیری تفاوت هایی دارند. این می تواند شامل تمرکز بسیار بر علایق خاص باشد. آنها روش متفاوتی برای انعطاف‌پذیری دارند، بنابراین اغلب با روال‌ها و ساختار احساس امنیت بیشتری می‌کنند و این امر باعث کاهش عدم اطمینان می‌شود.
در حالی که افراد اوتیستیک تا حدودی دارای این ویژگی های مشابه هستند، اما همه آنها با یکدیگر متفاوت هستند. این به این دلیل است که اوتیسم یک طیف در نظر گرفته می شود. طیف اوتیسم از زیاد به پایین خطی نیست، اما از هر نظر که ممکن است یک فرد از فرد دیگر متفاوت باشد، متفاوت است.
هیچ فرد اوتیستیک «معمولی» وجود ندارد. هر فرد اوتیستیک نقاط قوت، تفاوت ها و نیازهای خود، سفر زندگی خود و داستان منحصر به فرد خود را دارد.
روشهای تشخیص اوتیسم چیست؟
ASD گاهی اوقات در سن 18 ماهگی یا کمتر قابل تشخیص است. در سن 2 سالگی، تشخیص توسط یک متخصص با تجربه می تواند قابل اعتماد در نظر گرفته شود تشخیص اوتیسم همیشه آسان نیست زیرا بسیاری از افراد اوتیستیک تفاوت های خود را پنهان می کنند، این بدان معناست که ممکن است کودکان و جوانانی در مقررات آموزشی وجود داشته باشند که هنوز تشخیص داده نشده اند.
برخی از افراد ممکن است برای مدت بسیار طولانی، گاهی در تمام زندگی خود، بدون تشخیص باقی بمانند. با این حال، شناسایی و پرداختن به نیازهای آموزشی یک فرد جوان به تشخیص اوتیسم، مشکل سواد، یا مشکل اجتماعی و ارتباطی، برای مثال، بستگی ندارد.
اوتیسم معمولاً با سایر شرایط از جمله مشکلات یادگیری، ADHD، OCD، صرع یا نیازهای سلامت روان همراه است.
گزارش های بزرگسالان و کودکان اوتیستیک اغلب بیان می‌کنند که این اوتیسم آنها نیست که برای آنها مشکل ایجاد می‌کند، بلکه انتظارات و پاسخ هایی است که از سایر افراد دارند. به ویژه، انتظار برای عمل، پاسخ دادن و یادگیری به همان روشی که دیگران دارند.
هنگام کار با کودکان و نوجوانان اوتیستیک، درک این نکته ضروری است که چنین افرادی روش متفاوتی برای پردازش اطلاعات دارند و بنابراین درک و انتظارات اجتماعی متفاوتی با همسالان خود دارند که معمولاً در حال رشد هستند. این می تواند موانعی را برای درک ارتباطات و نیات دیگران و همچنین عدم درک دیگران از نیات خود ایجاد کند.
این اختلال در درک متقابل همراه با حساسیت های حسی می تواند محیط های آموزشی را به ویژه محیط های چالش برانگیز برای کودکان و نوجوانان اوتیستیک ایجاد کند. بنابراین بسیار حیاتی است که متخصصان کادرمانی حوزه اتیسم درک خود را از این تفاوت ها افزایش دهند و سبک تعامل خود، انتظارات خود را اصلاح کنند و محیط را برای اطمینان از مساعد بودن آن برای یادگیری اصلاح کنند.
روشهای درمان
درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. اما با مداخلات درمانی مناسب و به موقع، می‌توان علائم را کاهش داد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
اهمیت مداخله زودهنگام:
کودکان پیش‌دبستانی: هرچه مداخله زودتر آغاز شود، نتایج بهتری حاصل می‌شود.
برنامه‌های درمانی جامع: ترکیبی از روشهای مختلف مانند گفتاردرمانی، کاردرمانی، رفتاردرمانی و آموزش مهارت‌های اجتماعی، بهترین نتیجه را به همراه دارد.
تیم تخصصی: همکاری نزدیک بین والدین، معلمان، درمانگران و سایر متخصصان، برای موفقیت درمان ضروری است.
روشهای درمانی رایج:
رفتاردرمانی کاربردی (ABA): یکی از روشهای شناخته شده و موثر برای بهبود مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری است.
گفتاردرمانی: برای بهبود مهارت‌های زبانی و ارتباطی.
کاردرمانی: برای بهبود مهارت‌های حرکتی، حسی و خودمراقبتی.
آموزش مهارت‌های اجتماعی: برای آموزش نحوه تعامل با دیگران و درک احساسات.
دارو درمانی: در برخی موارد، داروها برای کنترل علائم همراه مانند اضطراب یا پرخاشگری استفاده می‌شوند.
اهداف درمان:
بهبود مهارت‌های ارتباطی: کمک به افراد برای بیان نیازها و احساساتشان.
کاهش رفتارهای تکراری: جایگزینی رفتارهای تکراری با رفتارهای سازگارتر.
افزایش مهارت‌های اجتماعی: آموزش نحوه تعامل با دیگران و ساخت روابط.
بهبود استقلال: آموزش مهارت‌های زندگی روزمره.
کاهش اضطراب و استرس: ایجاد محیطی امن و قابل پیش‌بینی.
عوامل موثر در موفقیت درمان:
شدت علائم: شدت اوتیسم بر سرعت و میزان پیشرفت تاثیرگذار است.
سن شروع درمان: هرچه درمان زودتر آغاز شود، نتایج بهتری حاصل می‌شود.
میزان حمایت خانواده: حمایت خانواده در طول فرایند درمان بسیار مهم است.
کیفیت برنامه درمانی: برنامه درمانی باید متناسب با نیازهای فردی هر فرد باشد.
کلمات مرتبط :
اوتیسم چیست؟ – کاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی برای اوتیسم
