اختلال پردازش حسی (SPD) وضعیتی است که در آن مغز در دریافت و پاسخگویی به اطلاعاتی که از طریق حواس وارد می شود، مشکل دارد. این می تواند طیف گسترده ای از علائم مانند حساسیت به صدا، لمس یا سایر ورودی های حسی یا مشکل در پردازش و یکپارچه سازی اطلاعات حسی را ایجاد کند.
SPD می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد و اغلب با شرایط دیگری مانند اختلال طیف اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات اضطرابی همراه است.
درمان اختلال پردازش حسی معمولاً شامل کاردرمانی است که می‌تواند به افراد کمک کند تا استراتژی هایی را برای مدیریت ورودی حسی و بهبود توانایی پردازش و پاسخ به اطلاعات حسی ایجاد کنند.
چه چیزی باعث اختلال پردازش حسی می شود؟
علل دقیق اختلال پردازش حسی (SPD) هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهد که ممکن است به ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مرتبط باشد.
برخی از مطالعات نشان داده اند که ممکن است یک جزء ژنتیکی دخیل باشد. تحقیقات دیگر نشان داده است که عوامل پیش از تولد و پری ناتال، مانند استرس مادر یا عفونت در دوران بارداری نیز ممکن است در ایجاد SPD نقش داشته باشند.
علاوه بر این، برخی از کارشناسان معتقدند که تجربیات اولیه با ورودی حسی، مانند عدم مواجهه با انواع خاصی از ورودی های حسی یا قرار گرفتن در معرض تجارب حسی طاقت فرسا یا آسیب زا نیز ممکن است به توسعه SPD کمک کند.
علائم اختلال پردازش حسی
علائم اختلال یکپارچگی حسی (SPD) بسته به فرد و نوع ورودی حسی که تحت تأثیر قرار می گیرد می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از علائم رایج SPD عبارتند از:
- حساسیت بیش از حد به ورودی های حسی، مانند صداهای بلند، نورهای روشن، یا بافت های خاص.
- حساسیت کم به ورودی حسی، مانند عدم پاسخ به درد یا تحمل زیاد غذاهای تند یا ترش.
- مشکل در هماهنگی و تعادل حرکتی.
- مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات.
- مشکلات عاطفی و رفتاری، مانند اضطراب، افسردگی یا پرخاشگری.
- مشکل در انتقال و تغییر در روال.
- مشکل در فعالیت های مراقبت از خود، مانند لباس پوشیدن، آراستگی و غذا خوردن.
توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به اختلال پردازش حسی همه این علائم را تجربه نمی کنند و شدت علائم می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، SPD می تواند با شرایط دیگری مانند اختلال طیف اوتیسم، اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلالات اضطرابی همراه باشد که می تواند تصویر را پیچیده تر کند.
روشهای درمان
درمان اختلال پردازش حسی (SPD) معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌هایی است که برای کمک به افراد در پردازش و پاسخ بهتر به ورودی‌های حسی طراحی شده‌اند. برخی از درمان های رایج برای SPD عبارتند از:
کاردرمانی: این رایج ترین درمان برای SPD است و شامل کار با یک کاردرمانگر برای ایجاد استراتژی هایی برای مدیریت ورودی حسی و بهبود مهارت های پردازش حسی است. درمان های کاردرمانی ممکن است شامل فعالیت هایی مانند تکنیک های مسواک زدن ، درمان یکپارچه سازی حسی و سایر مداخلات مبتنی بر حس باشد.
گفتار درمانی: برای افراد مبتلا به اختلال پردازش حسی که در ارتباط و تعامل اجتماعی نیز مشکل دارند، گفتار درمانی می تواند در بهبود این مهارت ها مفید باشد.
فیزیوتراپی: برای افراد مبتلا به SPD که در هماهنگی و تعادل حرکتی نیز مشکل دارند، فیزیوتراپی می تواند در بهبود این مهارت ها مفید باشد.
رفتار درمانی: برای افراد مبتلا به SPD که مشکلات عاطفی و رفتاری مانند اضطراب یا پرخاشگری نیز دارند، رفتار درمانی می تواند در بهبود این علائم مفید باشد.
دارو: در حالی که هیچ دارویی به طور خاص برای درمان اختلال پردازش حسی تایید نشده است، برخی از افراد مبتلا به SPD ممکن است از داروهایی بهره مند شوند که معمولاً برای درمان بیماری های مرتبط مانند ADHD یا اضطراب استفاده می شوند.
توجه به این نکته مهم است که درمان SPD به شدت فردی است و آنچه برای یک فرد مؤثر است ممکن است برای دیگری مؤثر نباشد.
