اختلال افسردگی مداوم (PDD)، که به عنوان دیس تایمیا نیز شناخته می شود، یک تشخیص نسبتا جدید است که با افسردگی مزمن مشخص می شود.
علائم اختلال افسردگی مداوم بسیار شبیه به اختلال افسردگی اساسی است. با این حال، این علائم مزمن هستند، به این معنی که افراد در اکثر روزها این علائم افسردگی را برای یک دوره حداقل دو ساله برای بزرگسالان و یک سال برای کودکان و نوجوانان دارند. علائم عبارتند از:
- احساس گناه
- احساس ناتوانی
- احساس غم و اندوه
- ناامیدی یا احساس گیرکردن در یک شیار
- افزایش یا کاهش اشتها
- تحریک پذیری
- کمبود انرژی یا خستگی
- از دست دادن علاقه و لذت در فعالیت های روزانه
- احساس ناخوشی
- عزت نفس ضعیف
- مشکلات خواب
- کناره گیری اجتماعی
- مشکل در تمرکز
در حالی که افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی ممکن است روزها یا دوره هایی را تجربه کنند که در آن احساس بهتری داشته باشند، افراد مبتلا به دیس تایمیا تقریباً همیشه علائم افسردگی را برای مدت طولانی دارند.
PDD ممکن است شروع زودهنگام داشته باشد و علائم برای اولین بار در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی ظاهر شود. در کودکان، علائم اولیه خلق افسرده و تحریک پذیری است.
دلایل و عوامل خطر
مانند سایر اشکال افسردگی، علت دقیق PDD مشخص نیست، اما تعدادی از عوامل وجود دارد که اعتقاد بر این است که نقش دارند، از جمله:
تعادل انتقال دهنده های عصبی در مغز می تواند در شروع افسردگی نقش داشته باشد. برخی از عوامل محیطی، مانند استرس طولانی مدت، در واقع می توانند این مواد شیمیایی مغز را تغییر دهند. داروهای ضد افسردگی با تغییر این انتقال دهنده های عصبی به منظور بهبود خلق و خو عمل می کنند.
متغیرهای موقعیتی مانند استرس، از دست دادن، غم و اندوه، تغییرات عمده زندگی و تروما نیز می توانند باعث افسردگی شوند.
تحقیقات نشان می دهد که داشتن اعضای خانواده نزدیک با سابقه افسردگی، خطر ابتلا به افسردگی را در فرد دو برابر می کند.
درمان اختلال افسردگی مداوم
درمان های این نوع اختلال افسردگی مشابه سایر درمان های افسردگی است. به طور کلی، ترکیبی از روان درمانی و داروها موثرترین است.
روان درمانی
روان درمانی از تکنیک های روانشناسی در درمان افسردگی است که ممکن است شامل طیف وسیعی از تکنیک های مختلف باشد، اما دو روشی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و درمان بین فردی (IPT).
CBT: این نوع درمان بر یادگیری شناسایی و تغییر الگوهای فکری منفی اساسی که اغلب به احساس افسردگی کمک می کند، متمرکز است.
IPT: این درمان شبیه CBT است، اما بر شناسایی مشکلات در روابط و ارتباطات و سپس یافتن راه‌هایی برای بهبود در نحوه ارتباط و تعامل با دیگران تمرکز دارد.
دارودرمانی
انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد که ممکن است برای درمان PDD تجویز شوند، از جمله:
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین
- مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین
- داروهایی که سروتونین را افزایش می دهند
تغییر سبک زندگی
کارهای مختلفی وجود دارد که افراد می توانند برای مقابله با افسردگی مداوم انجام دهند. از آنجایی که این نوع افسردگی مزمن است، ترکیب تغییرات سبک زندگی و مراقبت از خود با درمان های پزشکی شما می تواند مفید باشد. برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید که مکمل درمان و دارو هستند:
- از الکل و سایر مواد اعتیاد آور خودداری کنید.
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
- یک برنامه خواب ثابت ایجاد کنید.
- هر هفته چند بار ورزش منظم داشته باشید.
- با دوستان برنامه ریزی کنید.
- تکنیک های مدیریت استرس مانند تنفس عمیق و مدیتیشن را تمرین کنید.
انجام بسیاری از این کارها زمانی که احساس افسردگی می کنید می تواند چالش برانگیز باشد. در حالی که ممکن است یک مبارزه باشد، به یاد داشته باشید که لازم نیست همه آن را به طور کامل انجام دهید. حتی تغییرات کوچک نیز می تواند در روحیه و طرز فکر شما تفاوت ایجاد کند. به عنوان مثال، ممکن است با ایجاد اهداف کوچک شروع کنید و سپس به مرور زمان بر روی آنها بسازید.
کلمات مرتبط :
درمان افسردگی – اختلال افسردگی مداوم – افسردگی مقاوم به درمان – مرکز روانشناسی بزرگسالان در پیروزی – مرکز روانشناسی کودکان در پیروزی – کلینیک اختلالات یادگیری در شرق تهران
