دوست یابی در کودکان یک فرایند مهم است که نقش مهمی در احساس خوب کودک در محیط مدرسه و … دارد. برخی از کودکان دارای مهارت های اجتماعی بالایی هستند. آنها از سنین پایین با اعتماد به نفس و برونگرا، به راحتی با کودکان دیگر دوست می شوند. سایر کودکان ساکت، خجالتی و یا حتی از نظر اجتماعی کمی بی دست و پا هستند. بیشتر بچه‌ها در این بین قرار می‌گیرند، اما جای تعجب نیست که چرا بسیاری از والدین نگران دوستی‌های فرزندانشان و توانایی پیدا کردن دوستان جدید هستند. هیچ کس دوست ندارد فرزندش احساس تنهایی کند یا مانند یک طرد شده باشد.
اینجا بخوانید : وسواس فکری در نوجوانان
هنگامی که کودکان اولین دوستان خود را پیدا می کنند، به زودی مهارت های اجتماعی دیگری مانند نحوه رسیدگی به اختلافات و نحوه تفسیر حالات چهره و زبان بدن دیگران را می آموزند. وقتی بچه ها بزرگتر می شوند، با پویایی های جدید دوستی مواجه می شوند. به عنوان مثال، دوست یا گروهی از دوستانی که فرزندتان زمانی با آنها صمیمی بوده است، ممکن است علایق جدیدی را به خود اختصاص دهد که فرزند شما با آنها مشترک نیست (یا برعکس). فرزند شما ممکن است مدرسه جدیدی را شروع کند که در آن کسی را نمی شناسد. یا ممکن است شخصی که فرزندتان با او دوست بوده شروع به معاشرت با گروه جدیدی از دوستان کند و باعث شود فرزندتان احساس تنهایی کند. در حالی که چنین موقعیت هایی طبیعی هستند، چگونه می‌توانید تشخیص دهید که فرزندتان در دوست یابی مشکل دارد یا احساس تنهایی می‌کند، و چه کمکی می‌توانید انجام دهید؟
مشکل دوست یابی در کودکان
اگر فرزند شما به موقعیت های اجتماعی زیادی از جمله مدرسه دسترسی داشته است و هنوز هیچ دوستی پیدا نکرده است، ممکن است وقت آن رسیده باشد که با معلمان یا مدیران مدرسه صحبت کنید تا متوجه شوید که آیا متوجه علائم قرمز شده است، مانند موارد زیر. :
- فرزند شما منزوی است و با همسالان خود درگیر نیست.
- فرزند شما مورد آزار و اذیت قرار می گیرد.
- فرزند شما دارای مهارت های اجتماعی منفی است، مانند ناتوانی در توجه به مرزها، آزار دادن سایر کودکان یا سایر مهارت های اجتماعی که برای رشد اجتماعی مضر است.
اگر فرزند شما واقعاً در دوستیابی مشکل دارد، ممکن است وسوسه انگیز باشد که بیش از حد درگیر زندگی اجتماعی او شود. با این حال، مهم است که خیلی زود وارد عمل نشوید، که این پیام را می فرستد که شایستگی فرزندتان را زیر سوال می برید و این می تواند قصد شما را تضعیف کند.
در عوض، با فرزندتان صحبت کنید و کار کنید:
- با فرزندتان بنشینید و در مورد اینکه دوستی به چه معناست و چه چیزی یک دوست خوب را می سازد صحبت کنید.
- از فرزند خود بپرسید که چگونه دوستان خود را انتخاب می کند.
- از فرزندتان بپرسید که علایق او چیست و چه کسی در آن علایق مشترک است.
- از فرزندتان بپرسید که یک دوست چه احساسی در او ایجاد می کند.
- مهارت های اجتماعی را با کودک خود تمرین کنید.
- قرار است دوستان در زندگی به ما احساس بزرگی بدهند. آیا یک دوست خاص باعث می شود در زندگی احساس بزرگی کنید یا در زندگی کوچک؟
- به فرزندتان بگویید که به آنها اعتقاد دارید و او می تواند این کار را انجام دهد.
- کودک خود را برای دوست یابی و حفظ آنها آماده کنید
کمک به کودکان در دوست یابی
در اینجا سه مرحله برای کمک به فرزندتان وجود دارد که یاد بگیرد چگونه دوستی ایجاد کند و حفظ کند:
1. مهارت های اجتماعی را آموزش دهید
برای کودکان مهم است که از سنین پایین با همسالان خود تعامل اجتماعی و تعامل داشته باشند. دوران نوپایی بهترین زمان برای شروع است. با آموزش مهارت های اجتماعی خاص به فرزندتان، مانند ملاقات با افراد جدید، نشان دادن علاقه به دیگران و کنترل احساسات آنها، شروع کنید. اینها مهارت های اجتماعی هستند که به آنها کمک می کند دوستانی پیدا کنند و دوستی های سالمی را حفظ کنند.
دیگر راهکارها
2. توضیح دهید که دوستان تغییر می کنند – و این اشکالی ندارد
چه فرزند شما باشد یا دوستانش که علایقشان تغییر می کند، این می تواند یک موقعیت سخت و در عین حال معمول برای کودکان و والدین باشد. اگر فرزند شما فعالیت جدیدی را آغاز کند، ممکن است توسط دیگرانی احاطه شود که در آن علاقه مشترک هستند اما آنها را به خوبی نمی شناسند. برعکس، اگر بهترین دوست فرزندتان فعالیت جدیدی را شروع کند، ممکن است زمان کمتری را با فرزندتان بگذراند. در هر دو حالت، کودک شما ممکن است احساس تنهایی یا رها شدن کند.
وقتی این اتفاق می افتد، با فرزند خود بنشینید و به او توضیح دهید که مردم تغییر می کنند، علایق آنها تغییر می کند و این کاملا طبیعی است. آنها ممکن است زمان زیادی را با یک دوست خاص صرف نکنند، اما این فقط به این معنی است که آنها شانس پیدا کردن دوستان جدید را دارند.
3. آنها را درگیر کنید
کودکان را تشویق کنید تا در یک ورزش مدرسه یا فعالیت های دیگر شرکت کنند. آنها با بچه های دیگری با علایق مشابه آشنا می شوند و دوستی ها از این طریق شروع می شود. اگر فرزندتان خجالتی است یا به ورزش بی علاقه است، به او کمک کنید چیز دیگری پیدا کند که او را با همسالانش دور هم جمع کند.
