بیش فعالی در پسرها می تواند به طرق مختلفی بروز پیدا کند و مهم است که به خاطر داشته باشید که همه پسرانی که پرانرژی یا بازیگوش هستند بیش فعالی ندارند. با این حال، اگر در مورد سطح فعالیت یک پسر نگران هستید، مهم است که از علائم و نشانه های بالقوه بیش فعالی آگاه باشید، که می تواند با اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) مرتبط باشد.
علائم بیش فعالی در پسرها
بی قراری و چرخیدن: پسران مبتلا به بیش فعالی ممکن است در یک جا نشستن، حتی برای مدت کوتاه، مشکل داشته باشند. آنها ممکن است در صندلی های خود بی قرار شوند، به پاهای خود ضربه بزنند یا دائماً غر بزنند.
زیاده روی در صحبت کردن: پسران مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیش از حد صحبت کنند، پاسخ های خود را به زبان بیاورند یا حرف دیگران را قطع کنند. آنها ممکن است در مکالمات نوبتی مشکل داشته باشند.
دویدن و کوهنوردی: پسران مبتلا به بیش فعالی ممکن است تمایل به دویدن یا بالا رفتن در موقعیت های نامناسب داشته باشند، حتی زمانی که خطرناک است. به نظر می رسد که آنها انرژی بی حد و حصری دارند و دائما در حال حرکت هستند.
دشواری در انتظار نوبت: پسران مبتلا به بیش فعالی ممکن است در بازی ها، خط ها یا موقعیت های دیگر در انتظار نوبت خود مشکل داشته باشند. آنها ممکن است همیشه بی حوصله به نظر برسند.
مشکل در پیروی از دستورالعمل ها: پسران مبتلا به بیش فعالی ممکن است در پیروی از دستورالعمل ها یا انجام کارهایی که نیاز به توجه مداوم دارند مشکل داشته باشند. ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود و اموری که به آن ها مرتبط است را فراموش کنند.
توجه به این نکته مهم است که اینها فقط برخی از علائم کلی هستند و همه پسران مبتلا به بیش فعالی همه آنها را نشان نمی دهند.
درمان بیش فعالی در پسرها
درمان بیش فعالی در پسران اغلب شامل یک رویکرد چند وجهی است که استراتژی های مختلفی را با نیازها و شرایط خاص فرد ترکیب می کند. در اینجا یک مرور کلی از گزینه های درمانی رایج آورده شده است:
رفتار درمانی:
آموزش والدین: این روش والدین را با تکنیک هایی برای مدیریت مثبت رفتار فرزندشان، با استفاده از راهبردهایی مانند تقویت مثبت، انتظارات روشن و روال های مداوم، مجهز می کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT به کودکان کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که به بیش فعالی کمک می کند، شناسایی و اصلاح کنند.
آموزش مهارت های اجتماعی: این امر به کودکان مهارت های اجتماعی را برای تعامل بهتر می آموزد و رفتارهای تکانشی را کاهش می دهد.
دارو:
محرک ها: اینها رایج ترین داروها برای ADHD هستند که به بهبود تمرکز، توجه و کنترل تکانه کمک می کنند. به عنوان مثال می توان به متیل فنیدات (ریتالین) و آمفتامین ها (آدرال) اشاره کرد.
غیر محرک ها: اینها متفاوت از محرک ها عمل می کنند و انتقال دهنده های عصبی خاص را در مغز هدف قرار می دهند. به عنوان مثال می توان به اتوموکستین (Strattera) و گوانفاسین (Intuniv) اشاره کرد.
تغییر سبک زندگی:
- ورزش منظم: فعالیت بدنی به سوزاندن انرژی اضافی، بهبود تمرکز و کاهش رفتارهای تکانشی کمک می کند.
- رژیم غذایی سالم: محدود کردن غذاهای شیرین و فرآوری شده و اطمینان از خواب کافی می تواند تأثیر مثبتی بر رفتار داشته باشد.
- سازماندهی و ساختار: ایجاد روال های خاص ، آرام کردن فضاهای زندگی و استفاده از وسایل کمک بصری میتواند آرامش و تمرکز را افزایش دهد.
نکات تکمیلی
بیش فعالی در پسرها بیشتر از دختران است. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که دختران نیز ممکن است ADHD داشته باشند و علائم بیش فعالی را نشان دهند.
بیش فعالی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، رشد مغز و عوامل محیطی باشد.
هیچ درمان قطعی برای ADHD وجود ندارد، اما درمان های موثری مانند دارو درمانی، رفتاردرمانی و حمایت آموزشی وجود دارد.
