اختلال یادگیری نوشتن یا دیسگرافیا یک ناتوانی یادگیری مبتنی بر مغز است که بر نوشتن تأثیر می گذارد. مانند سایر اختلالات یادگیری، دیسگرافی در میان افراد مبتلا به ADHD رایج است.
دیسگرافیا یک اختلال عصبی در بیان نوشتاری است که توانایی نوشتن و مهارت های حرکتی ظریف را مختل می کند. این یک ناتوانی یادگیری است که کودکان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد و عملاً در تمام جنبه های فرآیند نوشتن از جمله املا، خوانایی، فاصله و اندازه کلمات و بیان دخالت می کند.
تخمین زده می شود که 5 تا 20 درصد از همه کودکان دارای نوعی نقص نوشتاری هستند. مشکلات نوشتن و سایر اختلالات یادگیری، مانند نارساخوانی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD یا ADD) رایج است. بیش از نیمی از کودکان مبتلا به ADHD دارای نوعی از اختلال یادگیری هستند.
نارسانویسی با مشکلات نوشتن همراه است، در حالی که نارساخوانی با مشکلات خواندن همراه است. هر دو اختلال یادگیری علائم مشترکی دارند، مانند مشکل در املا، که ممکن است تشخیص را پیچیده کند. این امکان وجود دارد که یک فرد هم نارسا نویسی و هم نارساخوانی داشته باشد.
علائم اختلال یادگیری نوشتن
دیسگرافیا معمولاً زمانی شناسایی می شود که کودک نوشتن را یاد می گیرد. با این حال، اختلال در بیان نوشتاری ممکن است در سال های اولیه مدرسه ناشناخته باقی بماند، زیرا توانایی نوشتن کودک همچنان در حال رشد است. دیسگرافی ممکن است تا بزرگسالی تشخیص داده نشود.
مهم ترین علائم عبارتند از :
- مشکل در شکل دادن حروف
- ناتوانی در دست گرفتن مداد بدرستی
- مشکل دنبال کردن یک خط یا ماندن در حاشیه
- مشکل در ساختار جمله یا پیروی از قوانین دستور زبان هنگام نوشتن، اما نه در هنگام صحبت کردن
- مشکل در سازماندهی یا بیان افکار روی کاغذ
- تفاوت آشکار بین درک گفتاری و نوشتاری یک موضوع
علائم دیسگرافی معمولاً در طول زمان تغییر می کند. کودکان مبتلا به نارسا نویسی معمولاً با مکانیک نوشتن مشکل دارند و سایر اختلالات حرکتی ظریف را نشان می دهند، در حالی که مشکل یادگیری نوشتن در نوجوانان و بزرگسالان به صورت مشکلات در دستور زبان، نحو، درک مطلب و عموماً نشان دادن افکار روی کاغذ ظاهر می شود.
دلایل و عوامل خطر
Dysgraphia معمولاً به دو صورت زیر در نظر گرفته می شود
دیسگرافی اکتسابی با آسیب مغزی، بیماری یا شرایط تخریبی همراه است که باعث می شود فرد (معمولاً در بزرگسالی) مهارت های قبلی خود را در نوشتن از دست بدهد.
نارسایی رشدی به مشکلات در کسب مهارت های نوشتاری اشاره دارد. این نوع دیسگرافی بیشتر در دوران کودکی مورد توجه قرار می گیرد. علل نارسایی تکاملی ناشناخته است، اما محققان چندین زیرگروه را شناسایی کردهاند که با مکانیسمهای عصبی خاصی مطابقت دارند:
- اختلال حرکتی: فقدان هماهنگی حرکتی ظریف و ادراک بصری مدتهاست که با نارسایی نگارشی مرتبط بوده و ممکن است مشکلات تولید متن نوشتاری را توضیح دهد. افراد مبتلا به نارسایی حرکتی معمولاً دست خط ناخوانا و آهسته، مهارت های ترسیمی و ردیابی ضعیف و ضربه زدن آهسته انگشت (معیار رایج مهارت های حرکتی ظریف) از خود نشان می دهند.
- دیسگرافی فضایی احتمالاً به مشکلات ادراک فضایی مربوط می شود که بر فاصله حروف و توانایی ترسیم تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به نارسا نویسی فضایی با دست خط و نقاشی دست و پنجه نرم می کنند، با این حال سرعت املا و ضربه زدن با انگشت معمولاً طبیعی است.
- نارسایی زبانی بر مهارت های پردازش زبان مورد نیاز در فرآیند نوشتن تأثیر می گذارد. این به شدت بر متن نوشته شده خود به خود (که ردیابی یا کپی نشده است) تأثیر می گذارد که اغلب ناخوانا است. ترسیم، کپی کردن، و املای شفاهی تحت تأثیر اختلالات زبانی قرار نمی گیرند.
کلمات مرتبط :
اختلال یادگیری نوشتن – اختلالات یادگیری – اختلال یادگیری ریاضی – درمان انواع اختلالات یادگیری
